Felsefe terimleri, felsefe biliminde geçen ve bu bilim dalı ile ilgili özel anlamlar ihtiva eden kelimeleri ifade eder. Felsefe, varlık, anlam, kaynak ve nedenler üzerinde düşünme ve bilginin bilimsel olarak araştırılmasını konu edinen bir bilim dalıdır. Görüldüğü gibi felsefenin konuları varlık, evrenin kendisi, insanın yaşamını, eylemlerini, yazgısını etkileyen şeylerdir. Felsefe kelime anlamı olarak bilgelik sevgisi demektir. Bilgeliği sevmek; felsefe yapan felsefeyle uğraşan bilgenin bilgiye olan hürmetini, saygısını ifade eder. Bu düşünceye göre felsefeci bu nedenle alçak gönüllü, tevazu sahibi, aza kanaat eden olmalıdır.
Felsefe terimleri ilk kez ünlü Yunan matematikçi ve filozofu Pythagoras tarafından kullanılmıştır. Aşağıda bir kaç felsefe terimi anlamlarıyla beraber açıklanmaya çalışılmıştır.
Agnostizm (Bilinemezcilik): Tanrının var olup olmadığının bilinemeyeceğini savunan görüştür.
Ahlak Kuralları: Toplum tarafından oluşturulan iyi-kötü kavramlarının anlamları, iyinin yapılması gerektiğinin nedenleri, kötüden neden kaçınılması gerektiğinin nedenleri üzerine açıklamalar getiren davranış kurallarıdır.
Algı: Nesle veya olayların beyinde anlamlı bütünler olarak kavranmasıdır.
Anarşizm: Toplumsal yaşamı düzenleyen bütün kural ve kurumları reddeden dünya görüşüdür.
Arz (Sunu): Pazara-piyasaya sunulan mal miktarı.
Ateizm (Tanrıtanımazlık): Tanrının varlığını reddeden görüştür.
Benlik: İnsanın kendini tanıma ve değerlendirme biçimidir.
Bilinç: Belli bir zaman aralığında insanın kendisinden ve çevresinden haberdar olması halidir.
Bürokrasi: Memurların idari işleyişi.
Çıkarım: Verilen önermelerden zihnin sonuç çıkarması.
Değer: İnsanların bir mala veya hizmete verdikleri önem.
Demokrasi: Halkın doğrudan veya seçilmiş temsilciler vasıtasıyla kendi kendini yönettiği yönetim biçimidir.
Determinizm: İnsanın ahlaki eylemlerle ilgili kararları etkileyen iç ve dış faktörler olduğunu savunan görüştür.
Duyarsızlaşma: Duygusal yaşamda sık sık karşılaşılan uyarıcıya karşı organizmanın dgiderek kayıtsız, ilgisiz kalması.
Eğitim: İnsanın toplumsal hayata uyum sağlayabilmesi için yeteneklerinin geliştirilmesi için uygulanan yöntemler.
Endogami: Eş seçiminde akrabalar arasından seçim yapılması.
Fiyat: Mal ve hizmetin birim para cinsinden değeri.
Genelleme: Varlıkları benzer yanlarına göre gruplandırmak.
Gereksinim (İhtiyaç): Organizmada her hangi bir eksikliğin hissedilmesi hali.
Güdü: Organizmanın ihtiyacı karşılamaya yönelik bir davranışı yapmaya yönelmesi.
Halk: Devlet tarafından yönetilen insanlar.
Heyecan: Çeşitli sebeplerle ortaya çıkan güçlü ancak geçici duygu durumu.
Huy: Kişiliğin doğuştan gelen ve kolay kolay değişmeyen yanı
İbadet: Tanrıya inanan insanların, Onun emirlerine uygun olarak yerine getirdikleri, yaptıkları tapınmalardır.
İman: Tanrının emirlerine hiç bir şart ileri sürmeksizin itaat etmek.
İdiot (Aptal): 0-19 zeka seviyesine sahip insanlar.
İmgeleme: Düşünülen her hangi bir durum veya olayın zihinde canlandırılması, hayal edilmesi.
Kalite: Bir mal veya hizmetin ihtiyacı gideren diğer mal ve hizmetlere göre daha elverişli, kullanışlı olması.
Kaygı: Üzüntü, sıkıntı, korku gibi heyecanların nedeni, kaynağı bilinmeden uzun süre yaşanması durumu.
Korelasyon: İki değişken arasındaki ilişki-bağıntı miktarı.
Kültür: İnsanların maddi ve manevi anlamda ürettiği, yaptığı her şey.
